W „Gąsce” (tytuł oryginalny „Kurica”) Kolady zwierciadło jest podwójne. Pamięta on bowiem, że jest nim, od stuleci, także teatr, w którym dzieje się akcja sztuki. Teatr, na dodatek, to w tym wypadku nie tylko scena dramatyczna w Dechowsku. To także wplecione w kwestie bohaterów cytaty z dramatów Czechowa i liczne do nich odniesienia – z tytułem na czele. Drób (Gąska czy Kura) zastępuje tu przecież słynną Czechowowską Mewę. – Cóż za znamienne obniżenie lotów! Choć tu i tu teatr i aktorstwo w roli głównej. Signum temporis.
„Gąska”, dając wykonawcom fenomenalny materiał do kreacji, śmieszy do łez.
Ale też, zgodnie z najlepszymi wzorami rosyjskiej komedii, przeraża. Jest, jak w słynnym powiedzonku – i smieszno, i straszno. Lecz nie tylko w tym wyrafinowaniu jej smak i jakość. Gdyby tak było, mielibyśmy do czynienia jedynie ze świetną rodzajówką. To, co w tym tekście najbardziej frapujące, to zadawane przez autora pytania: co jest tu teatrem, grą, a co rzeczywistością pozasceniczną?; czy wszyscy jesteśmy skazani na bycie aktorami – niekoniecznie na scenie? Pytania, które z mocą odkręconego na cały regulator, uprzykrzającego życie bohaterów, radiowęzła przekraczają barierę rampy.